istina ima lošu naviku
u svađi iscuri kroz rubove stisnutih usnama
u tišini onog što ti nisam rekao i nikad ne bi
zamisli i skrije samu sebe u galmi bezličnog 

istina ima lošu naviku
iscuri kroz prste kao pijesak kule koju gradim
ali ostane kao teg koji na potiljku leži i neda mi spati
i svijetli kroz vjeđe iscrtavajući slike koje trebale se desit'

istina ima lošu naviku
zatekne me uvijek nespremnog u startu
i kopa po kostima, ruje i probada
a ja se trudim, da je ignoriram i nevidim